家书父母亲大人如物,九辈传书,皆因常伴膝下。正值国之七十三华诞,休假于家中提笔书与纸上,以树,无心之所向。 泱泱华夏,十之繁盛。然以亥末耕子春,荆楚大义,冉者数万 众惶恐。举国防而后胜,继而时不断异地升今国庆之极,家乡然矣。市政令下 壁家门风路障道无舟车,万象空寂,疫情蔓延,来势汹汹。然于嘉城市,应当无所畏惧。城中能者竭力,万民同心。无父伸当职守 宝共分。当念,无父甚防沪楼宇间,母奔忙互助,邻里顾全,左右,大小事务一应具细。 古有孟母三千被子营造,今有无亲为无榜样,感知性也。 吴乘于十四载,读于二时中,即当下线上学易亡, 已无鱼。同窗笑唐作如欲失外出,非跳则息,无所不为。而今之学,是之苦心,经营,无片刻休泣。 孝同诗,勤于运筹,为吾辈之栋梁,煞费苦心。吾等孝于明孝谕之良师,何其幸也! 当气所恶习,自省自立,不坠青云之志,以此报于无效。无师之恩,得重重。 望四周,白衣像杯橙,口食皆奉献。上有国之庇护,下有民之坚守, 终有市政运筹。虽欲大患,秩序井然。建方仓,查核酸,经营半月之次,曙光出现,全师在即, 经此一遭,生在华夏,生长在嘉诚,何其幸也! 父母双亲无知,双亲爱字,无所不至,待遇无用,功上,尽为后日国之气,有用之才尔。 父母双亲如儿,惊辞一遭,感动非常。定静心求学,努力上进,静得其傲,不甘有丝毫懈怠。诚如 事大义之实,国之威,诚之立民之心,孝之勤,师之父亲之要。 无将明欲新于己,立宏志,展壮志,瑜家顾亲恩,知反哺于笑念,笑得寄良玉。 于是谢师逊报尊惠于国安天下定乾坤,则未来可期,大有作为。 凯旋虽以在,既然不可大意,疏于此信愿无心之念,国相孝师亲皆无恙,普天无恙, 万民无恙,山河无恙。目光所至,皆华夏繁盛昌荣。无中华 人学业正极,功课繁多,殊不尽易愚荣。后续汝而美宣人因年以有月经亥业于家中灯下。